druk, druk, druk met bezoekjes deel 2

En nog een keer, hallo lieve allemaal.

Maandag zijn we de bergen in geweest. Het duurde even voordat ik alles geregeld had omdat Msuya (de chauffeur) toestemming nodig had voor een dag vrij. Msafiri was ook al in Same, maar uiteindelijk is het wel gelukt. Dus gistermorgen was het laboratorium team weer een dag op pad.

Als eerst hebben we Marindi dispensary bezocht. Hier heb ik al een aantal keer gewerkt. Vorig jaar had ik materiaal voor ze gekocht om de waterleiding te repararen bij de intake. Het is toen niet gelukt om dat allemaal voor mekaar te krijgen, en eigenlijk had ik niet zoveel vertrouwen in dat het nu wel geregeld was, maar de mama die er werkt vertelde dat het allemaal al voor mekaar was. Dus een enorme meevaller. Verder was er niet heel veel veranderd, maar had de indruk dat het wel redelijk gaat daar. Na een bakje thee met heeeeeel veeeeeeeel suiker (bah) en twee oliebollen (andazi) gingen we door naar Mbaga-Manka, onderweg nog even gestopt om iemand goeiedag te zeggen maar hij was helaas niet aanwezig.
De aankomst bij Mbaga-Manka was erg leuk, Anderson de jongen die op het lab werkt, was erg blij ons weer te zien. Het lab ziet er ook goed uit, en het water stoomt nog steeds. Vorig jaar hebben we hier nieuwe leidingen aangelegd, en dat ziet er allemaal nog prima uit. Met Baukje nog een klein stukje de berg op geweest om te laten zien waar het water weg komt en waar vorig jaar de leiding door een wortel werd dicht geknepen. Als ik het nu zo weer zag heb ik toch wel veel respect voor de fundi die het gemaakt heeft aangezien het niet makkelijk is om overal te komen. Verder is er nu tijdelijk een dokter aan het werk. Op het lab deed alleen de glucose meter het niet omdat de strips net waren verlopen, toen hebben Baukje en ik de datum van de machine iets aangepast zodat ze nog even de strips kunnen gebruiken. Msuya heeft nog een vriezertje gerepareerd die stuk was. Dus al met al waren de mensen van de dispensary weer erg blij met ons bezoekje. Ze hebben zelfs al een huis voor me, mocht ik voor langer terug komen. Ook hier kregen we bij de pastor eten, lekker rijst met bruine bonen. Na afscheid te hebben genomen in de dispensary op naar Mpirani, na een bult gehobbel in de Bergen komen we dicht langs Gonja hospital. Hier ben ik ook al een keer eerder geweest om het lab te bekijken. De jongens besluiten om toch even langs te gaan. Nou had dit ook niet willen missen. Dr. Amini, die me al een al eens heeft geholpen was superblij ons te zien, we belanden allemaal stuk voor stuk in een knuffel waar je haast niet meer uit komt en uiteindelijk lach je je slap. Helaas was het lab al gesloten. Dus maar voor een bakkie thee en een oliebol naar de kantine. Al met al hier veel gelachen, en Amini is blij met alle plannen. Amini vertelde wel dat Mpirani dispensary momenteel gesloten is!!!!! Dus hij adviseerde om niet te gaan, maar ach het is maar een advies en er is daar voor ons veel meer te zien. Ik wilde natuurlijk weten hoe het nu met de watervoorziening in het dorp is, waar we vorig jaar met zijn allen aan mee geholpen hebben (zelf met de handjes of door een donatie). Bij aankomst hoorden we dat er door een grote regenbui vorige week de intake kapot is gegaan. Ik zag alles alweer in duigen vallen, maar ze waren net die dag met een groep kerels de berg op om het te repareren. Toen we terug liepen van het dorpskantoor zag ik water ergens uit een leiding komen, dus…. Yyyyyyyyyyyyyyyyyyyaaaaaaahoooooooooooo het doet weer. Ook vertelde de man van het dorpskantoor (voorzitter van het dorp) dat alle leidingen nog heel waren en alleen de intake kapot was. Maar nu doet het weer. Het enige waar ik wel bang voor was, was dat de eerste leidingen vanaf de intake kapot waren aangezien dat er niet heel betrouwbaar uitziet, (er staat wel ergens een foto hiervan in Same 2010) maar die zijn dus allemaal heel. Dus jullie donatie staat/hangt er nog steeds.
Hierna nog Msafiri’s moeder op bezoek geweest, natuurlijk hier ook een bord met rijst en bruine bonen. De waterleiding die we vorig jaar naar haar huis hebben laten aanleggen doet het ook prima, een ook de buurt heeft het ontdekt. Ze heeft er nu een slotje op hangen want er kwamen blijkbaar nogal eens mensen het erf op om water te stelen.

Na Mpirani terug naar Same. Was inmiddels het reizen wel een klein beetje zat en mijn rug en nek begonnen ook wat tegen te sputteren. Ik zat namelijk niet op een stoel maar zat achter in op de bodem van de auto op een kussen, op zich is dat niet erg als de weg vlak is maar dat is in de bergen natuurlijk niet altijd zo en vloog dus af en toe letterlijk door de auto. Natuurlijk vind ik dat wel lachen, maar na zoveel uur hobbelen lacht mijn rug dus niet meer zo hard mee. Kan het vandaag dus ook wel redelijk voelen. In Same snel wat kleren bij mekaar gegooid en op weg naar Ruvu, waar we nu dus zijn. In Ruvu aangekomen (rond 21.00 uur) een lekker koud biertje drinken buiten op een “terrasje”. Wat een idee, midden januari ‘s avonds met een lekker temperatuurtje buiten op het terras een biertje drinken. Maar Baukje en ik hadden er geen moeite mee.
Bij msafiri thuis aangekomen was ook weer feest om iedereen daar weer te zien. Maar wat was het lekker om je daar na zo’n dag hobbelen, te wassen met een emmer koud water. En met de knollen op heb ik van de nacht helemaal niets mee gekregen.

Vandaag is het hier erg warm, te warm. Vanmorgen hebben we ze hier thuis geleerd hoe ze brood moeten maken/bakken. Msafiri heeft vorig jaar met het geld dat ie met het werken voor het lab project heeft verdiend, een fornhuis gekocht met een oven. Hij heeft dus de mogelijkheid om het zelf te doen. Er liggen nu twee broden af te koelen. Ook al even bij de dispensary geweest. Straks nog even bij een school langs om de vorderingen van afgelopen jaar te bekijken. En na de tijd toch weer een lekker koud biertje, tja vakantie he. Morgen vroeg gaan we met de bus weer naar Same, voor de nodige verdere bezoekjes en dan vrijdag op naar Arusha en zondag verder naar Haydom.

Al met al vervelen we ons dus nog lang niet :).

Judy