Artikel uit de krant.

Hier onder staat het artikel dat vorige week in het dagblad van het noorden stond.


'BIJ ONS SLAPEN ER TWEE OF DRIE IN ÉÉN BED.

Bijzonder, indrukwekkend en vooral leerzaam. Zo omschrijven Anania en Wilson uit Tanzania hun bezoek aan het Scheper Ziekenhuis Emmen. De "studenten" liepen 5 weken mee in het laboratorium om te leren hoe ze beter te werk kunnen gaan in hun eigen ziekenhuis: het Haydom Lutheran Hospital, zo'n 7000 kilometer verderop.

De vijf weken "stage" zitten er bijna op: morgen vertrekken de 37-jarige Anania en de 42-jarige Wilson weer naar Tanzania. "We hebben genoten van ons verblijf in Nederland. Het werk dat we hier in het laboratorium van het SZE hebben gedaan, verschilt nogal van ons werk thuis. Niet alleen wat betreft het materiaal dat je tot je beschikking hebt. Hier is het werk bijvoorbeeld hectisch, maar is het personeel stukken klantvriendelijker tegen de patiënten".

De twee mannen vertellen graag over het HLH in Tanzania. "Het ziekenhuis staat op een enorm terrein dat met hoge hekken wordt beveiligd. Niet alleen tegen inbrekers, maar ook tegen hyena's. Daar komt bij dat patiënten meteen moeten betalen als ze zijn behandeld. Gebeurt dit niet, dan moeten ze op het terrein blijven".

De werkdagen thuis beginnen 's ochtends om 7.30 uur. "We beginnen met een vergadering over de afgelopen nacht en gaan vervolgens met de hele groep bidden. Daarna krijgen alle medewerkers een "nieuwsbericht" van het hoofd van het ziekenhuis: niet via de mail zoals hier, maar gewoon mondeling". De dag eindigt voor de heren rond 16.00 uur. "Of je moet nachtdienst hebben, maar dat is net als in Nederland".

In Haydom is er vooral een tekort aan aids-medicijnen. "Maar ook artsen en verpleegkundigen zijn er te weinig. En dat terwijl we wel gigantisch veel "klanten" hebben uit een groot gebied. Vandaar dat het ook geregeld gebeurt dat er twee of drie patiënten in één bed liggen".
Toch verbeterd de situatie volgens de mannen. "Er komen steeds meer laboratoria bij. Bovendien leren wij steeds beter werken met microscopen. Eerder hadden wij die al wel tot onze beschikking, maar hadden we geen idee wat we er allemaal mee konden doen. Zo keken artsen bijvoorbeeld maar naar de buitenkant van hun patiënten om een diagnose te stellen. Tegenwoordig hechten ze steeds meer waarde aan de labresultaten. Helaas moeten onze patiënten de bloedonderzoeken zelf betalen, dus kunnen we er nog niet optimaal gebruik van maken".

Anania en Wilson kijken terug op vijf boeiende weken. "We hebben veel geleerd over hygiëne en infectiepreventie. Twee heel belangrijke aandachtspunten in ons land". Van plan om terug te komen naar Nederland, zijn de "studenten" zeker. "Maar nu eerst naar huis, want dat hebben we heel erg gemist".

"ONVOORSTELBAAR"
Anania en Wilson worden in het SZE begeleid door Judith Fox, Roelie Vinke en Baukje van Rijn. Zelf zijn zij vorig jaar in Tanzania geweest. "Je kunt dit dus zien als een soort uitwisselingsproject dat gefinancierd wordt door het "Afrikafonds", vertelt van Rijn. "Wij hebben vorig jaar gezien hoe ze in het HLH te werk gingen en als je dat vergelijkt met "ons" ziekenhuis.... Onvoorstelbaar. Het is dus zeker nodig dat Anania en Wilson hun lessen in de praktijk brengen".