En ze zijn alweer weg.

Hallo allemaal.

De laatste update over de jongens. Ze staan inmiddels alweer met de beide benen op de grond in Tanzania. Ik moet zeggen dat het wel een beetje kaal is zo, nu ze weer weg zijn. Zal op het lab deze week ook wel kaal zijn zonder ze.

Maar goed. Vorige week zijn we (Baukje en ik) met ze mee geweest naar de dierentuin in Emmen. Jan van der Meulen was ook mee (de man die ons voor Haydom heeft gevraagd). Hij wilde de jongens ook leren kennen. Jan is net zo besmet met het Tanzania-virus als mij. Was erg leuk hem weer te zien. De laatste keer dat ik heb zag toen zat ik nog in Same. En hij vond het net zo raar om mij in Nederland te zien. De jongens vonden de dierentuin erg mooi (ik ook). Ze hebben er dieren gezien waar ze nog nooit van hadden gehoord. En de dieren die ze wel kennen van Tanzania hebben ze nog nooit van zo dicht bij gezien. Ik zal wel een paar foto's bij dit bericht plaatsen. Al met al een heel erg leuke, en vermoeidende dag. Ik kreeg nog een email van Anania waarin hij nog een vraag had over een "spingwing", ik dacht wat is dat, dat dier heb ik niet gezien, maar hij bedoelde een penguin (nl. pinguin).

In de afrika tuin konden zij ons natuurlijk veel over die dieren vertellen. En ook de slangen, en insecten die zij wel eens in hun huis hebben. Dan gaat het je wel een beetje kriebelen. Vooral toen er in een bak geen slang zat, terwijl er bij stond dat er een eierslang (ofzoiets) in zat. Maar snel onder die takken weg waar je onder staat.

Op het werk zijn ze de laatste dagen druk geweest met het afronden van de laatste dingen. Met name het programma voor het voorraadbeheer, dat Rob voor ze heeft gemaakt. En Anania was goed aan het netwerken. Iedere keer als hij weg was, zat hij ergens op een afdeling weer van alles te regelen. Dan zat hij weer bij Jos (lab arts) of bij Ton (infectie preventie). En wat hij allemaal geregeld heeft, ik weet het ook niet. Maar wat de werkzaamheden betreft, denk ik dat we een heel goede keus hebben gemaakt dat we Wilson en Anania hebben laten komen. Ik denk dat ze een aantal dingen goed kunnen invoeren op het lab in Haydom. Baukje gaat in februari met manlief weer naar Tanzania, dus kan ze het allemaal weer checken.

Dinsdag hebben ze een interview gehad met 2 journalisten van het "dagblad van het noorden". Ook is er een foto gemaakt. En jawel, vrijdag morgen staan ze dan in de krant. Een heel grote foto, met een heel leuk verhaal erbij. Het stond nog net op tijd in de krant zodat ze het artikel nog konden meenemen naar huis. Ze waren apetrots natuurlijk. Ik zal van de week ff kijken of de tekst nog kan bemachtigen, zodat ik de tekst ook nog hier kan plaatsten. Niet iedereen heeft het "dagblad van het noorden" thuis.

Ook deze week nog een vergadering gehad met de boys en het afrikafonds over het verloop van de laatste weken, en eigenlijk alleen maar positieve dingen.

Donderdagavond een afscheidsfeestje gehad in de proatkoele. Was erg leuk. Van het lab waren er een boel aanwezig, ook leden van het afrikafonds en medewerkers van infectie preventie waren er. Zelfs ook nog familie van Baukje en van mij. Zo blijkt toch wel dat erg veel mensen het toch er leuk vonden om met ze te werken, of een deel van hun vrije tijd met ze door te brengen.
Ze wisten soms van gekkigheid af en toe niet waar ze moesten kijken, zoveel kado's dat ze hebben gekregen. Ik zal wat opnoemen; klompen, klokje, mp3 speler, digitale camera, zakdoeken, sokken, voor hun partner zeep en een geurtje. Pennen, memoblokjes en markers voor de mensen op het lab. Batterij oplader met batterijen. en volgens mij nog wel meer, maar dat ben ik vergeten.

Ook nemen ze kado's mee van ons die ze aan mensen daar moeten geven, die wij kennen. Dus al met al een hele zooi om mee te nemen naar Haydom. Ze kwamen hier beide met een klein tasje van ongeveer 5 kilo denk ik en ze gaan weer terug met die tasjes en 3 koffers en een sporttas, VOL.

Vrijdag hebben we ze naar schiphol gebracht. Ze zaten wat rustiger in de auto dan met het ophalen, toen zaten ze op hete kolen. Het inchecken ging soepel. Nog wat met ze gegeten en toen was het tijd voor afscheid. Iedereen heel veel wasalimie (groeten)daar. En dat was het dan.

Gister kreeg ik alweer een email van Anania en Wilson dat ze goed zijn overgekomen in Arusha. Nu zitten de tanzania aktiviteiten er voor mij weer ff op. Maar dat zal wel niet heel lang meer duren, het blijft toch kriebelen. Ik geloof niet dat ze tegen dat virus tabletjes hebben.

Wasalimie.

Judith.

Oja, ff voor Jetta en manlief. Super dat jullie ze ook mee hebben genomen om nog meer van ons landje te laten zien.