Weer een super week.

Hallo allemaal.

Hoe is het daar in Nl? Hier gaat het nog steeds goed.

Wat betreft het project voor de volgende training ziet er tot nu toe ook goed uit. Om hier mee door te mogen gaan heb ik toestemming nodig van het district. Het leek er even op dat er weer problemen zouden komen, maar heb inmiddels van de plaatsvervanger van de dmo toestemming om door te gaan. Moet alleen nog een officiele bevestiging hebben van de ded (de grootste baas). Heb vanmorgen al geprobeerd om mr. Semarundu te vinden, maar is nog niet gelukt. Probeer het later vandaag nog eens. Het ziet er dus allemaal goed uit, en maandag gaan we dus waarschijnlijk beginnen met de volgende training. Voor 8 mensen van de instellingen van de lutherse kerk en 2 van de katholieke kerk. Zachariah gaat me weer helpen als het goed is, samen met Msafiri. Msafiri is een analist uit Ruvu.

Over Ruvu gesproken. Ik ben deze week 2 dagen bij Msafiri geweest in Ruvu-Muungano (in masaai land), om de training met hem voor te bereiden en natuurlijk om meer van het land te zien. Ik heb een geweldige tijd gehad. Ben met iemand meegeweest in de auto, wat erg luxe is aangezien er naar ruvu maar 1 bus gaat per dag en vergeleken met die bus is een dala dala nog luxe heb ik begrepen.

Eerst hebben we het kleine ziekenhuisje daar bezocht. Erg mooi ziekenhuis, ziet er erg goed uit. Erg lag een jongen die gebetern was door een krokodil. Ze hebben met de wondverzorging gewacht tot ik er was zodat ik het kon zien. Heb dus wat mooie foto's kunnen maken. De jongen heeft wel erg veel geluk gehad. Op het moment dat de krokodil hem beet heeft hij een van zijn kleden van zich afgerukt en in de rivier gegooid, zodat de krokodil dacht dat de jongen daar heen ging. Dus die krokodil ging achter zijn kleren aan zodat de jongen er snel vandoor kon. Hij heeft dus erg veel geluk gehad dat hij alle ledematen nog heeft, en nog leeft.

Verder zijn we naar de Ruvu rivier geweest. Onderweg naar de rivier komen we mensen met vis tegen. Huppeke de auto aan de kant en vis kopen. Aangezien het niet echt lekker ruikt om vis in de auto te hebben word het met gras aan de buitenkant van de auto gehangen aan de antenne. Word zo dus in de zon ook al mooi voor gekookt. En het blijft ook allemaal netjes hangen.
Ook met een bootje (uitgeholde boomstam, maar super stabiel) naar de overkant gegaan om daar een camping midden in de rimboe te bekijken.

Na dit zijn we nog naar een boerderij geweest waar ze net uien hebben geoogst. Er staan 3 grote "schuren" (grote: 4 bij 30 meter schat ik) prop vol uien. Er tussen zitten de mensen om de buitenste vellen van de uien te halen. Erg leuk om te zien hoe dat allemaal gaat. Ook moet dit nogal snel aangezien het anders gaat rotten en dit geld gaat kosten natuurlijk. We krijgen een grote zak met uien mee voor nop.

Hierna zijn we naar een boma geweest. Alleen om er te komen is al een belevenis. We moeten over wegen, nou ja wegen, zeg maar smalle paden waar je amper met de auto over kunt. Maar al met al hebben we het gered en belande ik in een erg grote boma. Als je aan komt rijden zie je er niemand, maar binnen een minuut is de auto omringd door allemaal masaai mannen. Ik kon de auto niet eens uitkomen zo druk was het, en ze wilden allemaal met me praten. Een aantal van hun sprak goed engels. Heb maar gevraagd of ik uit de auto mocht, dat mocht en vervolgens gaan ze maar liefst 20 cm naar achter en wurm ik me de auto uit. Stond toen vervolgens met de rug tegen de auto aangezien ze erg dicht bij me blijven staan. Na een tijdje met die kerels gepraat te hebben, verdwijnen zo ook weer zo snel als dat ze gekomen zijn. Dan zijn de vrouwen en de kinderen aan de beurt. Er werd dus veel aan me gevoeld en aan mijn kleren en mijn haar getrokken. Er blijft wel telkens een man in de buurt om het spul in de gaten te houden en als de kinderen teveel in een groep komen, komt die man met een lange stok aan stromen om de kids weg te jagen. Heb zo mooi stiekum wat foto's kunnen maken aangezien de masaai niet houd van al die foto's.

's Avonds bij Msafiri thuis gegeten. Het vlees zag er niet echt lekker uit, maar ik dacht ik probeer het en vraag na de tijd wel wat het is. Maar warempel het smaakt me goed en lekker mals vlees. Het blijkt dikdik vlees te zijn. Een dikdik lijkt een beetje op een klein hertje. Maar goed dus dat ik niet voor de tijd gevraagd heb wat het was anders had het waarschijnlijk niet zo lekker gesmaakt.

De volgende dag zijn we op bezoek geweest bij de primary school, de secuday school en de kindergarten. Op deze scholen zitten bijna alleen maar masaai kinderen.

Al met al een erg druk programma, maar super de moeite waard.

Verder hebben we nog een afscheidsfeestje gehad van een meisje uit Dar es Salaam die hier een aantal weken in het gasthuis woonde. Samen met haar heb ik gekookt. 's Avonds al het eten meegenomen naar een kroegje waar andere genodigden waren om samen het feestje te vieren met het eten en de nodige drankjes. Ik had pasta salade gemaakt met tonijn (ik had blikjes tonijn in moshi gekocht). Ze vonden het allemaal erg lekker. De schaal was ook zo leeg. Al met al een super gezellige avond en heb veel gelachen.
De volgende morgen bij de manager van het gasthuis thuis geweest om te lunchen. Direct met de lunch grote potten bier op tafel dus ook hier was het erg gezellig.

Zo nu wel weer genoeg verteld.

Toedels dan maar weer en wasalimie.

Judith.