GTST.

Vipi?

Na het diepte punt vorige week zijn er weer goede tijden aangebroken. Na 1 dag een beetje bijkomen van alle toestanden ben ik verder gegaan met de voorbereidingen van de bezoeken aan de labs.

Vrijdagmorgen mijn tas gepakt en ben um gesmeerd naar Arusha om wat lab materiaal te zoeken. Heb wat reagens gevonden die ik nodig had, en enkele hand centrifuges. Ook hadden ze ergens bezinkingsrekken, maar die waren aanzienlijk aan de prijs. Dat kan zeker voor de helft minder dus die koop ging niet door. Maar al met al behoorlijk geslaagd in het vinden van een aantal dingen. Nog geen grote aankopen gedaan want wil eerst de labs zelf zien.
Verder had ik afgesproken met iemand uit Arusha die ik in Same had leren kennen. Sammy is een masaai jongen, dus hij heeft me de boma van zijn familie laten zien. Het was helaas geen traditionel boma, maar een moderne (lees, gewoon huis met een schutting erom). Zijn vader en een oom waren thuis, maar die hadden al de nodige sapjes op dus dat was wel gezellig. Verder heeft Sammy de school laten zien waar hij naar toe gaat en zijn nog ff de stad ingeweest. Was erg leuk aangezien ik nu weer op plaatsen ben geweest waar je normaal niet komt.

Maandag ben ik met Tillman (de duitse jongen) en rev. Msuya naar "Nyumba Mungu" geweest. We wilden eigenlijk naar Mkomazi maar vanwegen het regenseizoen zijn de wegen daar onbegaanbaar, HELAAS. In "Nyumba Mungu" is een dam waar de energie wordt opgewekt. Erg interessant om te zien. We zijn een stukje verder afgereist langs de rivier en daar een vissersdorpje bezocht. Nou dat hebben we geweten. Was erg leuk om te zien hoe het er allemaal aan toe gaat. En natuurlijk veel vis eten. Daar hadden we geen moeite mee, die smaakte echt super. Ook nog wat vis gekocht, nou wat vis is niet de goede uitdrukking. Tillman en ik leggen wat geld op tafel, ik denk omgerekend 3.50 euro en we kregen me daar een doos mee. Volgens mij kan ik in Nederland daar wel een jaar van leven. Uiteraard krijgen we ook wat vis kado. We hebben dus aardig wat mensen hier in Same blij kunnen maken met wat vis.

Dinsdag en woensdag heb ik samen met een aantal mensen van de lutherse kerk een aantal dispensaries bezocht, ik om de labs te bekijken en de andere mensen voor een supervisie.En de meeste van deze dispenseries liggen op de meest bijzondere plekken. En vanwege het regenseizoen zijn een aantal ook lastig te bereiken. Dit land blijft me iedere keer weer verbazen, er kan zo maar ergens in de middle of nowhere een voetbalveld liggen of word er masaal met groot materiaal aan de weg gewerkt. Al met al vond ik het gehobbel en gerace door de bergen met een 4wd helemaal gaaf. Sommige wegen kun je niet eens wegen noemen, super smalle (modder) paden. En dan die kerels die er bij waren waren ook super gezellig. Ik heb errug veel gelachen. Ook blijkt het vrij uniek te zijn dat ik mee mag. Ook was het super vermoeiend aangezien het bijna nachtwerk is geworden. Woensdag was het 23.00 uur voordat we terug waren.
Maar al met al een redelijke indruk gekregen hoe de labs het doen en wat er nog geregeld moet en kan worden. Heb in ieder geval al wat reagens en andere kleine dingen achter gelaten die ze al kunnen gebruiken. Maar er blijft nog genoeg over, maar zal het meeste wel regelen als ik terug ben in Nl. Heb in ieder geval al mensen gevonden hier (Amerikaans stel dat zeker nog een paar jaar blijft hier )die eventueel mee willen werken met eventuele verdeling van materiaal wat nog moet komen.


Gister weer naar Moshi geweest aangezien het meeste reagens alweer op was en ik nog niet alle labs het bezocht. Dus nood gedwongen maar ff naar Moshi. Heb gelukkig het nodige reagens weer gevonden. En natuurlijk ff lekker een gewoon broodje eten. Die zijn er niet in Same.

Vandaag weer naar Ruvu-Muungano geweest om het lab daar te bezoeken. Ook nog ff naar de rivier om te kijken of er nog wat vis te koop was, maar we waren te vroeg. De vissers waren nog niet terug. Toen maar ff naar de markt geweest. Met de flits van mijn fototoestel uit, een aantal heel gave foto's gemaakt. Er zijn daar veel masaai mensen en die houden er niet van dat er foto's worden gemaakt, dus gewoon stiekum en maar hopen dat niemand het in de gaten heeft, haha.

Morgen gaat ook erg lachen worden. Ik heb een afscheidsfeestje geregeld in mijn stamkroeg hier. Het cafetje heeft nog geen naam, maar ik noem het altijd Eva's Palace. Eva werkt er maar ze werkt ook hier bij Amani. De mensen hier vinden die naam wel erg grappig dus ik heb (stiekum) bij een schilder een naambord laten maken, en morgen ga ik dat aan ze geven. Ik denk dat de hilariteit uitbreekt als ik het geef. Heb er in ieder geval super veel zin in. Er komt ongeveer een man of 20 naar het feestje.

Nou wel weer genoeg vertelt dag ik zo.

Toedels,

Fudith.